Hoofdstuk 9 – Week 1, Woensdag t/m vrijdag

Op woensdagochtend (1/6) zouden we mee mogen kijken met de Minor Procedure Room, een soort poliklinische OK. We zaten hier netjes om 08.40. Echter kwamen de PG’s (Post-graduates, soort van AIOS) pas om 09.30 na hun seminar. Deze ruimte was compleet inefficiënt, privacy-onvriendelijk en erg klein voor de hoeveelheid mensen er soms in stonden (+/- 18 personen tops bij 36 m2). Gelukkig konden we de PG’s vragen wat er precies gedaan werd en waarom, ze gaven ook fijn uitleg over allerlei zaken waaronder een korte herhaling van de anatomie. Er werden testen voor overmatige traanproductie, scheelzien, dubbelbeelden en voor verstopping van de afvoer van de tranen (met een naald in de afvoergang!) uitgevoerd. Bij lastigere ingrepen werd er een professor bijgehaald. Ook deze ruimte was viezig, niet steriel en niet hygiënisch. De professor wilde met steriele handschoenen een injectie met een cytostaticum vlak onder het oog geven. Echter waren de handschoenen al onsteriel voordat ze ze überhaupt aanhad.. Waar er in Nederland na iedere patiënt netjes met alcohol de handen gewassen worden, gebeurd dit in India zelden. Steriele spullen worden gewoon op een vieze tafel gezet en hierna weer gebruikt. De patiëntvriendelijkheid is ook compleet anders. De patiënt neemt plaats in een van de stoeltjes, er komt een intern of een pre-graduate langs met oogdruppels welke meteen in de ogen gespoten worden. De tafels die in het kamertje staan hebben enkele doeken, waar de patiënt op dient te liggen. De doeken worden waarschijnlijk pas aan het eind van de avond vervangen. Het was achteraf wel erg leerzaam, maar zo compleet anders dan in Nederland.

In de avond hebben we wederom Indisch gegeten. Op woensdagavond is er in een wat chiquer hotel, The Country Inn, een karaoke op de rooftop. Het hotel was inderdaad chique, met een groot rooftop zwembad en indoor bar met DJ tafel. De karaokeliedjes, welke vooral uit akoestische foute Cheetah (mijn favo Duitse discotheek) muziek bestond, werden vooral door Indische studenten gezongen. Als de DJ vond dat je niet hard genoeg of niet in de maat zong, zong hij zelf maar eventjes mee. Al snel werd duidelijk dat je als blanke vrouw hier toch wel een soort attractie bent. De meest memorabele openingszin van de avond ga ik niet snel vergeten. Zo kwam een wat kleiner Indisch kereltje naar me toe en vroeg met een zwaar accent: ‘When are you coming to Mangalore, to see my house? You can also meet my mother!’. Nou, ik stond perplex. Lef hebben ze wel hier!

Op donderdag (2/6) mochten we weer meelopen bij de Minor Procedure Room. We wisten dat het programma pas vanaf 09.30 begon, waardoor we dus ook wat later aanwezig waren. We hebben vrijwel dezelfde procedures gezien als de dag ervoor. De  PG’s die nu op deze kamer stonden, hadden niet zoveel zin om ons uitleg te geven, waardoor we vooral toegekeken hebben. In de middag hebben we voor het eerst de Marena Sportschool uitgetest. Voorstellen, midden in India, met toch wat oudere en krakkemikkige huisjes, kapotte wegen en veel begroeiing, doemt opeens een reusachtig complex op met vijf verdiepingen aan sportapparaten, tennisbanen, squashbanen, atletiekbaan en een gigantische entree. Er is zoveel ruimte dat er nog best veel leeg staat.

Ook in dit complex staan weer tientallen bewakers opgesteld. 2 bewakers checken bij binnenkomst je fitnessschoenen, of deze wel goed schoon zijn (Nou, mijne hadden nog enkele Limburgse kiezelsteentjes en dat mocht dus niet..), daarna naar de balie voor de aanmelding waarvoor 2 pasfoto’s nodig waren (weer niet bij..), de kleedkamers vinden waar weer 2 bewakers zitten voor het sleuteltje van het kluisje waar we ons voor moeten inschrijven (Je moet je hier overal voor in- en uitschrijven! Voor alles: de was, in het ziekenhuis, sleuteltjes, schoonmaak etc.), door naar de fitnesszaal waar wederom een bewaker staat om de deur te openen met je lidmaatschapkaartje en wederom binnen nog een bewaker waar je je WEER moet inschrijven..

Als je klaar bent met een apparaat, komt een schoonmaakster het apparaat voor je schoonmaken. Er lopen zeker 10 mensen rond met rode shirtjes die je kunnen helpen met oefeningen of tips kunnen geven. Uiteindelijk bezweet en voldaan snel naar het hostel gelopen, gedoucht en door naar ‘het beste restaurant’ in de omstreken volgens de eerste groep Nederlanders, Woodlands in Udupi. De specialiteit hier is een Talih, een assortiment aan curry, verschillende broodsoorten, zure yoghurt en rijst. Dit mooie assortimentje kostte een heuse €1,90.

Op vrijdagochtend (3/6) stonden Bas en ik ingepland op de Laser Room. In deze Laser Room bevinden zich ongeveer 5 kamertjes waar allerlei verschillende tests uitgevoerd worden met apparatuur. Zo wordt er bijvoorbeeld de oogdruk gemeten, een gezichtsveldtest gedaan, het netvlies afgebeeld en zelfs met behulp van een intraveneus contrast de vaten van het netvlies afgebeeld op een scherm waarbij er gekeken wordt of er ergens een occlusie of bloeding te zien is. Erg interessant!   

In de middag werd er druk getypt en spullen gepakt voor het weekend. Het eerste weekendtripje zat er aan te komen!

To be continued…