Hoofdstuk 10 - Weekendtripje Hampi

Op vrijdagavond rond 21:00 stapten een 8-tal uit Maastricht in riksja’s richting Udupi. Bij Ganesh Bus Tour zou om 22:00 een nachtbus naar Hampi komen voorrijden, waar we zo’n dikke 10 uur in zouden spenderen. We hadden met opzet de bedjes aan de voorkant gereserveerd, gezien je hier de hobbels en gaten in de weg minder goed zou voelen. De nachtbus was een 2+1 Executive Sleeper, wat inhoudt dat aan de rechterkant van de bus een lower en upper serie aan tweepersoonsbedjes te vinden is, en aan de linkerkant van de bus een upper eenpersoonsbed, met hieronder een rij stoelen. Van tevoren waren er nog wat anti-reisziekte tabletten gekocht, welke je in Nederland normaal alleen op recept krijgt, waren in Manipal voor 10 stuks voor 28 rupees (€0,37) te koop. Deze tabletjes hebben uitstekend gewerkt!

We arriveerden rond een uur of 8 in Hospet (eindstation van de bus en voor ons) na een hobbelige en korte nacht, en kwamen in het ‘echte’ India aan: overal vrij rondlopende koeien, oude verwaarloosde huizen, Indiërs die toeristen zowat besprongen om in hun riksja te stappen en semi-zandwegen met veel gaten. We besloten een riksja te nemen naar Hampi, wat op ongeveer een half uurtje rijden van Hospet lag. Wat ons direct opviel in de riksja, was de continue aandacht en gefascineerdheid van de Indiërs voor ons ‘blanken’. Er werd vaak gewezen, gezwaaid en gelachen. Dit was echter nog maar het begin.

Bij aankomst in Hampi, waar we direct een reusachtige tempel zagen opdoemen, eerst ingecheckt in het guesthouse, met een fantastisch uitzicht op deze tempel, kort opgefrist en op pad gegaan. Van eerdere studenten hadden we enkele tips over restaurants, dingen om te doen en uitzichtpunten gekregen. We moesten zeker bij Mango Tree eten, een hippie-achtig restaurantje met kussens op de grond in alle kleuren, grote doeken aan het plafond met afbeeldingen van Ganesh en versierseltjes, tierelantijntjes en spiegeltjes.  Het ontbijt met heel veel fruit was ontzettend goed. Met dezelfde riksja’s als waar we van Hospet naar Hampi zijn gebracht, hebben we een dagtour Hampi gedaan. De riksja-mannetjes, vooral eentje eigenlijk, wist een goede route van tempel naar uitzichtpunt naar tempel, met enige korte uitleg. Hampi bleek vroeger een grote stad, Vijayanagar, de hoofdstad van het Vijayanagarrijk geweest te zijn met ongeveer 500.000 inwoners tussen 1440 – 1540, waarna het na Beijing de grootste stad van de wereld was in deze periode. Het was een van de rijkste en grootste steden in de wereld in zijn piekperiode. Nu staan er nog ongelooflijk veel ruïnes, waarvan de Virupaksha tempel nog steeds een erg belangrijk religieus monument is. Het staat daarom ook op de UNESCO werelderfgoedlijst.

In Hampi is het normaal erg droog en warm. Op vrijdag had het echter geregend (want start moesson), wat het zo’n één keer in twee jaar zou doen volgens Indiërs. Bij het bezoeken van de bezienswaardigheden bleken wij net zo’n, dan wel niet een grotere, attractie te zijn als de tempels zelf. Iedereen wilde op de foto met een blanke, en dan het liefste nog met ons allemaal. Veel kinderen begonnen al te giechelen als ze ons zagen aankomen en begonnen driftig te zwaaien. Andere kinderen, en volwassenen, wilde je graag een handje geven. Bij het handje geven zeiden ze vaker ‘Thank you’, alsof wij uit onze hoge stoel opstonden om hun een hand te geven. Er werd vaak niet gevraagd of mensen een foto met ons konden maken, en daarom werden de foto’s stiekem gemaakt of werd er abrupt een kind naast ons neergezet en met een telefoontje een foto gemaakt. Gezien ik met een joekel van een camera liep, kwamen er ook vaak mensen op mij af, of ik een foto van hun wilde maken (Gedachtegang: Nat Geo Reporter?). Dit deed ik natuurlijk met plezier, want man, wat hebben de mensen hier toch geweldige kleren aan. De kleuren van de saree’s en de kurthi’s met hun verschillende prints en alle sieraden die de vrouwen dragen, geven de meest prachtige foto’s!

In Hampi zijn we o.a. naar Vithala Tempel Complex, Vijayanagar, Statue of Ugra Narsimha, Virupaksha Tempel, Elephant Stables, Hazara Rama Tempel, Tungabhadra River, Underground Tempel, Lotus Palace, Hemakuta Hill Temple Complex, Stepped Tank, Shivlinga, Dasara Dibba en Queen’s Bath geweest. Eigenlijk het hele Tripadvisor lijstje.. De meeste dingen waren gratis. Echter bleek men voor 3 tempels een kaartje te kopen. De prijzen waren niet vrij logisch. Zo moesten Indiërs 30 rupees per persoon betalen en alle andere nationaliteiten 500 (!) rupees. Het mooiste van dit alles was nog wel dat we tickets kregen met een voorafgestelde prijs van 250 rupees. Oftewel, de prijzen waren verdubbeld maar er was geen moeite gedaan om de tickets opnieuw te bestellen…

Op zondag wilden we extra vroeg opstaan voor het wassen van Lakshmi, de tempelolifant van de Virupaksha tempel. Lakshmi is een getrainde olifant, welke de hele dag in de tempel staat om mensen te zegenen die hem wat te eten of geld geven. Iedere ochtend rond een uur of 08:00  wordt hij in de Tungabhadra gewassen, waar 20 meter verderop ook de bewoners van Hampi zich aan het wassen zijn. Mensen leven van de rivier: ze wassen hier zichzelf, hun kleren en hun geliefde olifant. Daarnaast drijft er ook zo af en toe een halve uitgeholde kokosnoot met een stokje wierrook om de Goden te aanbidden langs.

Na Lakshmi bewonderd te hebben, wilden we de andere kant van de rivier bezichtigen. We moesten met een klein pondje de Tungabhadra over. Toeristen diende hier weer als enige te betalen, zoals dat bij wel erg veel dingen in India zo blijkt te zijn. Aan de overkant van de rivier werden we meteen lastig gevallen door mannen die ons graag een scootertje wilden laten huren. Iets verder doorgelopen kwamen we oprecht goede scooters tegen die ook in NL het wegdek op mogen, en voor een mooi prijsje hebben we deze beauty’s een dagje gehuurd, zonder helmen ofcourse, because India. Deze regio rondom Sanapur Lake was niet goed toegankelijk voor riksja’s en overig verkeer. Het was daarom prima te doen met het scootertje, waar we mee door dorpjes gingen, langs de mooiste natuurgebieden met rijstvelden en palmbomen en langs Sanapur Lake.

De belangrijkste tempel aan deze kant van de Tungabhadra is Hanuman Tempel, oftewel de Monkey Tempel. Met een beklimming van een kleine 600 treden in +/- 38 graden rond een uurtje of 14:00 (perfect tijdstip om dit te doen!) hebben we de berg bevochten. De Indiërs wilden hier, ofcourse, weer met ons op de foto of maakten foto’s van ons terwijl we ons in het zweet werkten. Eenmaal boven aangekomen waren we niet bijzonder welkom in de tempel zelf..  De uitzichten daarentegen waren prachtig.

In de avond hebben we wederom bij Mango Tree (favorietje hoor) gegeten en zijn we om 20:15 weer de nachtbus naar Udupi ingestapt, om hier om 05:45 aan te komen. Op maandagochtend startte voor mij weer gewoon stage bij Oogheelkunde.