Hoofdstuk 24 - The End

Typend op het vliegveld van Abu Dhabi, nadenkend over wat ik eigenlijk allemaal heb meegemaakt de afgelopen 3 maanden. Begonnen in Abu Dhabi voor een paar dagen sightseeing, door naar Manipal voor 10 weken coschappen met weekendtripjes en als klapper op de vuurpijl een heuse Indische bruiloft mogen bijwonen in het Noorden van India, waarbij ik ook nog eens één van de zeven wereldwonderen heb mogen aanschouwen.

Voor ik richting India vertrok wist ik niet goed wat ik er van moest vinden dan wel van moest verwachten. Ik had hele goede dingen gehoord over India, maar ook de mindere. Ik had niet verwacht dat ik zo’n fantastische tijd zou hebben, zo’n geweldige dingen zou zien en zoveel mooie mensen zou ontmoeten.

Ik zal India altijd blijven herinneren als het land waar iedereen een eigen winkel heeft en rotzooi verkoopt; waar een groot visitekaartje met adres als uithangbord voor winkels dient; waar mensen zout en suiker in hun drinken gooien; waar men allerlei eten, drinken en speelgoed in de bus verkoopt; waar er wordt gegorgeld, geboert en gespuugd op straat en uit de bus; waar mensen antwoord geven met een Indian Headwobble (roterende en draaiende beweging tegelijk vanuit de achterste nekspieren) ; waar ze aparte teksten (‘Don’t drink mix and drive’ – ‘Don’t lose your head to gain a minute’, ‘Be Mr. Late, not late Mr.’) met de meest grote taalfouten op borden langs de weg hebben; waar ik op iedereen neerkijk gezien de algemene lengte van de mensen kleiner dan 160 cm is; waar alle vrouwen fantastisch gekleed gaan in de meest geweldige kleuren en zich opdoffen met allerlei gouden sieraden; waar afval overal gedumpt wordt waar het kan; waar de gemiddelde man en vrouw (zwaar) overgewicht hebben; waar nergens wc papier te vinden is op wc’s, maar alleen kraantjes om te 'wassen' met een waterdruk waar je U tegen zegt; waar men uit flesjes drinkt zonder de bovenkant van het flesje met de mond aan te raken; waar je op elke straat een koe ziet lopen en elke auto of riksja hiervoor uitwijkt en het land waar ieders eerste vraag is ‘Where you from? Where you going?’.

India bezit daarnaast de meest verbazingwekkende schoonheid ter wereld en de meest ontstellende armoede. Op sommige plekken leefden deze twee zij aan zij.

Daarnaast zal India voor mij altijd het land blijven waar vrouwen in boerka’s rondlopen met daaronder een mooi gekleurde legging of spijkerbroek; waar kleine winkeltjes langs de weg staan waar helmen en leren jassen worden verkocht voor de slecht voorbereide motorrijder; waar alle geloofsovertuigingen kunnen samenleven, waar Hindoes, Moslims en Christenen naast elkaar wonen en waar een kerk naast een moskee kan staan en een Hindoe tempel aan de overkant van de straat te vinden is; waar de meest waanzinnig mooie natuur wordt afgewisseld door de meest gore rotzooi; waar auto’s of bussen worden ingehaald door ze te waarschuwen met flink wat getoeter; waar op de meest onmogelijke momenten wordt ingehaald; waar overal enorme billboards van tientallen meters langs de weg te vinden zijn; waar er riksja’s in overvloed zijn; waar bussen en auto’s volledig vol geladen worden met Indiërs; waar een hand uit het raam wapperen als richtingaanwijzer geldt en het land waar de blanken constant in de belangstelling staan bij de Indiërs.  

Hetgeen wat ik echter niet ga missen, is het constant meenemen van mijn paraplu gezien een stortvloed aan regen zomaar kan uitbreken. 

India was een fantastisch avontuur en ik had geen enkele seconde willen missen. Via deze weg wil ik laten weten dat dit avontuur nu officieel over is. Dit is mijn laatste hoofdstuk. 

Ik hoop dat jullie net zo genoten hebben om mijn verhalen te lezen, als ik het plezier heb gehad dit alles mee te maken en op te schrijven.

Nu resteert er nog één ding en dat is zo snel mogelijk het vliegtuig naar Düsseldorf boarden en weer terug naar de Westerse beschaving.

P.S. De komende weken wil ik beginnen met een fotoboek. Als deze af is, is deze natuurlijk beschikbaar voor iedereen om te bezichtigen.