Hoofdstuk 4 – Abu Dhabi Day 1 (26/5)

Na 6 uurtjes heerlijk gepit te hebben, besloten we op onze eerste dag een Big Bus Tour te doen. Deze tours kent iedereen die in zijn of haar leven in een grote stad is geweest. Het zijn de grote rode bussen, met open dak, waar massa’s toeristen ingestopt worden. Nou, zo’n toerist werden wij ook voor een dag. Het was inmiddels al rond de 35 graden en lopen door Abu Dhabi gebeurd niet zoveel. We pakten dus een taxi naar de dichtstbijzijnde stop van de tour om hier eerst rustig te ontbijten bij Tim Horton’s (een Canadees bedrijf, bekend om zijn koffie en vettige hap). De eerste en belangrijkste stop die we wilden maken was de Sjeik-Zayed moskee, de nummer 1 op Tripadvisor voor Abu Dhabi. Na een mooi, en warm, ritje van een uurtje, met een tussenstop bij de Marina Mall, waar in 15 minuten een geschikte woestijn broek voor Bas werd gekocht, arriveerde we bij de Moskee. Zo ongelooflijk imposant en zo ongelooflijk groot! Gezien dit een erg belangrijk gebouw in de Islam is, dienden mannen en vrouwen op een correcte manier gekleed de heilige grond te betreden. Voor Lobke en mijzelf betekende dit het dragen van een Abaya, een groot zwart gewaad met capuchon wat ons nog het meeste deed denken aan de pakjes van Zwadderich (Slytherin) in de Harry Potter films. Gewapend met Abaya, GoPro, twee Canon Camera’s en drie iPhone’s werd het heiligdom gefotografeerd. Er werden talloze foto’s en selfies gemaakt. We waren alle drie erg onder de indruk van al het afgewerkte goud, de kitscherige lampen, het tapijt dat naadloos in elkaar overliep in een enorme ruimte, het marmeren plein en de klederdracht om ons heen.

Na een paar uurtjes geloerd te hebben, zijn we weer met de tour in een waaierige bus (Lees: met 100 km/h bovenop het open dak zitten met los haar geeft knopen) terug gegaan naar de dichtstbijzijnde stop. De stop bevond zich voor het Abu Dhabi Mall, waar we een ongelooflijk Amerikaans restaurant troffen. In Abu Dhabi is er sowieso sprake van amerikanisering: de auto’s zijn groot, de wegen zijn recht, het eten is veel en vettig en er zijn ongelooflijk veel grote shopping malls. Het restaurant, genaamd Famous Dave’s, was geen uitzondering op de Amerikaanse cultuur, met een groot aanbod aan BBQ, verschillende soorten vlees en gratis refill na een halve liter frisdrank reeds achter de kiezen (Jorrick, waar was je!?). Na het eten kregen we allemaal een kleine tablet onder de neus geschoven, of we even een beoordeling wilde invullen. Nou, prima. Beoordelingen ingevuld. Echter had Bas het eten een 6 gegeven, waarop de manager een alarm kreeg op haar tablet. De betreffende manager kwam naar onze tafel gerend met de vraag wie er een 6 voor het eten had gegeven. Bas gaf netjes uitleg over de droogheid van zijn hamburger, waarna mevrouw de manager de tafel met enkele tips verliet.

Het drietal ging hierna op weg naar de Souk, waar de traditionele Arabische winkeltjes zich zouden bevinden. De Souk lag bij het WTC, waar zich, hoe kan het ook anders, ook een groot winkelcentrum bevond. We waren echter alleen geïnteresseerd in typische Arabische souvenirs en sjaals. Bij de eerste winkel in de Souk was het al raak: een shotglaasje voor mijn reeds verzadigde verzameling, en magneetjes! Daarnaast wilde Lobke nog graag een mooie dunne zijden sjaal. In de eerst winkel kocht ze echter een kasjmiere, dikkere sjaal. Maar dat mocht de pret niet baten, in een van de volgende winkeltjes werd er minutenlang gezocht naar de perfecte zijden sjaal. En deze werd uiteindelijk ook gevonden: een mooie bruin, oranje met het Arabische alfabet. Echter wist Lobke niet van tevoren dat de pret van korte duur zou zijn.. To be continued.

Er werd ons aangeraden om in de avond langs Corniche, een soort grote strandboulevard voor hardlopen en fietsen, te lopen. Dit was niet bijzonder spectaculair, maar wel fijn om even buiten te lopen zonder dat het zweet je onmiddellijk uitbreekt.  Vermoeid en voldaan keerden we terug naar het hotel, waar onze eerste officiële nacht van start ging.