Hoofdstuk 11 – Tweede week Ophthalmology

In mijn tweede week bij de oogheelkunde zou ik afwisselend mee lopen met de OPD (Out Patient Department, een soort poli) en de OT (Operation Theatre, de OK). Op maandagochtend was ik ingedeeld op de OPD bij dr. Yogesh, een assistent professor. Een OPD vindt plaats in een polikamer waar meerdere stoelen staan, een bureau, een slit-lamp (oogheelkundig apparaat om naar de anatomie van het oog te kijken)en een bed met laken. Er is hier geen computer. Alle informatie van de patiënt wordt nog in de individuele map geschreven. De patiënt dient bij binnenkomst in het ziekenhuis aan te geven waar hij of zij een afspraak heeft, waarna een speciale ‘afdeling’ het dossier naar de juiste afdeling, in dit geval Ophthalmology, brengt. De patiënt kan zijn eigen dossier dus niet zelf meenemen naar zijn of haar afspraak.

Bij de OPD is er een (assistent) professor, een PG (post-graduate) en mogelijk een intern (co-asssistent). De PG ziet veel van de patiënten bij de slit-lamp, zonder echt een fatsoenlijk gesprek te voeren. De PG kan hierna zelf beslissingen maken; verder onderzoek, de professor mee laten kijken of al medicatie starten. De professor ziet de wat ingewikkeldere patiënten en voert naast de slit-lamp nog andere onderzoeken uit welke de PG nog niet beheerst. De intern krijgt de kutklusjes. Zo kwam er driemaal een andere PG binnen met buisjes bloed, of de intern deze even naar de andere kant van het ziekenhuis zou willen brengen. En dat terwijl de intern op die dag niet eens gekoppeld was aan die PG.

Op dinsdag stonden we ingepland op de OT, waar we meerdere cataract operaties en een pterygium operatie (met hechtingen in het oog!) hebben kunnen meekijken. Voor je de OT opkomt, dien je je om te kleden. Scrub in. In Nederland zijn er verschillende maten shirts en broeken beschikbaar, hier ligt er één maat, shirt en broek, in een mini-kleedkamer van 2x2 meter. Als een vrouwelijke arts zich gaat omkleden, gaat de deur op slot. Hierdoor kunnen andere vrouwelijke artsen er tijdelijk even niet in. Waar in Nederland men op klompen loopt, lopen ze hier, zoals ze overal doen, op slippers. Er zijn twee soorten slippers: de stevige met ondersteuning, en de goedkopere platte slippers. De professoren lopen op de stevige slippers, waar alle andere mensen ‘onder’ de professor op platte slippertjes lopen. Dit maakte het voor mij makkelijk om te onderscheiden wie op welke plek in de hiërarchie staat.

De OT is een grote ruimte van 12 x 3 meter, waar 4(!) OK-bedden in staan. In Nederland wordt er maar één patiënt per kamer geopereerd, in verband met steriliteit; hier werden er twee tegelijk geopereerd en werd de derde al geprepareerd op een andere tafel in dezelfde kamer. Oogoperaties vinden via een speciale microscoop plaats, waar een professor opereert, een PG assisteert en er nog een OK-assistente klaar staat met de spullen. Daarnaast lopen er nog een stuk of 10 PG’s rond, een aantal zusters en nog meer mensen wiens functie mij nog steeds onbekend is. Ik heb in de piekperiode minimaal 32 personen in deze ruimte geteld..

Op dinsdagavond zijn we met een hele groep naar het Jumbo Circus geweest. Dit circus stond er al een maand, waardoor het erg rustig was.  De show, welke in totaal 2:30 uur duurde, bestond vooral uit acrobatiek en dans. Naast de performers waren er nog een stuk of 20 Indische jongens die overal mee hielpen, vaak hingen ze met z’n allen aan een touw de performers de lucht in te trekken op allerlei apparaten. Naast de acrobatiek was er nog sprake van enige dierlijke aanwezigheid: 4 honden sprongen over bruggetjes, gingen van een glijbaan af en liepen rondjes. De meest opvallende act was een man in een strak circuspakkie die op commando kon overgeven. Voor zijn optreden echt begon dronk hij een flinke hoeveelheid water, welke hij erna uitspuwde als een fontein. Ditzelfde deed hij nog een paar maal. Ook dronk hij een glas met kleurstof met wederom enkele liters water, waarna hij een groene smurrie uitspuwde. Deze act staat hoog op mijn lijstje van ‘weird stuff’.

Op woensdag stond ik ingepland bij een vrouwelijke professor wiens naam ik alweer vergeten ben (want: lastige namen everywhere). Ze stuurde me echter eerst het hele ziekenhuis door omdat er nog geen patiënten voor haar poli waren aangekomen. Uiteindelijk kwam ik haar een uurtje later weer tegen en zei ze doodleuk dat ik al een tijdje terugkon naar haar kamer omdat er een PG bezig was.. De communicatie in dit land laat vaak nog te wensen over.

De PG, Devya, heeft mij deze ochtend alles uitgelegd. Ik mocht zelfs een patiënt beoordelen met de slitlamp, wat volgens verhalen heel wat is dat je als Nederlander iets mag doen in dit ziekenhuis.

In de middag zijn we naar een aantal winkeltjes in Manipal geweest, waar ik een kurthi met legging en bijpassende sjaal heb gekocht. Veel vrouwen lopen in het ziekenhuis in ofwel een saree of een kurthi. Een kurthi is een soort lange tuniek tot op de knie, met hoge splitten aan de zijkanten tot aan de heupen. Hieronder dragen ze een legging in een bijpassend kleurtje. Een sjaal en (veel) sieraden maken het geheel af.

Op donderdag en vrijdag was ik helaas, al redelijk snel, getroffen door de Delhi Belly. Voor de mensen die niet weten wat Delhi Belly is, google it (en nee, het is geen film)! Klachten van de Delhi Belly treden vooral in de eerste twee weken (check) in Azië, vooral India, op (check), bij jong volwassenen (check). Ik heb twee daagjes rustig aan gedaan in mijn kamertje, in de buurt van mijn eigen badkamertje. En mam, geloof het of niet, ik heb in deze dagen een boek per dag gelezen! Zoveel anders was er ook niet te doen…

Komend weekend houden we het rustig en blijven we in de buurt van de universiteit. Op zaterdag willen we een dagje naar Mangalore, een stad hier een uur vandaan. We shall see!